Witam. Jestem 2 lata po zabiegu PCNL i rewizji zaotrzewnowej spowodowanej krwiakiem. Obecnie mam kamienie wielkości 1,4mm i 1,6 mm. Zostałem początkowo zakwalifikowany do PCNL ale podczas pobytu w szpitalu zostałem odrzucony od zabiegu. Kolki nerkowe mam średnio 4-5 razy w miesiącu. Wodonercze utrzymuje się. Chciałbym poznać opinię oraz możliwości dalszego leczenia. MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu Kamica nerkowa Witam serdecznie. Są różne metody usuwania kamieni nerkowych: Zabieg przez skórę czyli PNCL. Ta matoda ma zastosowanie jeżeli kamień jest umiejscowiony na dole nerki i nie istnieje możliwość by przez drogi moczowe mógł wydostać się na zewnątrz. Zabieg ten jest wykonywany w szpitalu przy znieczuleniu. Lekarz podczas podłączenia pacjenta do USG wprowadza igłę do nerki. Jeżli igła dotknie kamienia jest nasadzana na nią kolejna grubsza i na nią kolejne coraz grubsze. Ostatnia igła może mieć nawet średnicę palna. Przez najgrubszą igłę lekarz morze wyciągnąć kamień jeżeli jest mały. Jeśli kamień okazuje się większy konieczne jest łączenie metod ESWL I PCNL o których napiszę poniżej. Najpierw kamień rozkruszany jest falą dźwiękową a następnie wysysany z nerki. Aby go wyciągnąć bezpiecznie a okruchy jego nie znalazły się w innych miejscach ciała daje się mały balonik korek. Trzeba po tym zabiegu pozostać w szpitalu 3- 5 dni. Niekiedy nerka jest nakłuwana w pęczerz moczowy wyciąga małe kamienie lub rozkruszone fragmenty większego. URETERORENOSKOPA URSL czyli metoda dla usunięcia małych kamieni albo ułamków wcześniej rozkruszonych z moczowodu lub pęcherza moczowego Ten zabieg wykonuje się w szpitalu znieczulając miejscowo. Pacjent podczas tego zabiegu znajduje się na stole zabiegowym a prowadzący operację wprowadza mikronarzędzia do pęcherza moczowego, które chwytają kamień małymi kleszczami i wyciągają na zewnątrz. Jeżeli kamienia nie da się wyciągnąć lekarz popycha go z powrotem do nerki i stosuje zabieg ESWL lun PNCL. Po takim zabiegu trzeba pozostać w szpitalu dwa do trzech dni. LITOTRYPSJA ESWL Ten zabieg jest wykonywany ambulatoryjne przy znieczuleniu miejscowym. Podczas zabiegu kamiemie zostają rozbite za pomocą fali dźwiękowej. Ten sposób stosuje się do kamieni znajdujących się u góry nerki. Przed tym zabiegiem trzeba koniecznie wykonać USG, urografie, ogólne badania moczu, posiew i czynniki krzepnięcia. Przeciwskazaniem może być przeszkoda uniemożliwiająca wydostanie się kamieni na zewnątrz np. zwężenie cewki moczowej przez przerost prostaty, zaburzenie krzepliwości krawi, otyłość. Pacjent podczas zabiegu znajduje się na stole operacyjnym a lekarz tak nim porusza by faja ultradźwiękowa była skierowana na kamień. Zabieg trwa 40- 50 minut. Nie zawsze wystarczające jest jedno rozbicie kamienie. W takich przypadkach zabieg jest powtarzany po kilku tygodniach. Od siedmiu, dziesięciu dni od usunięcia kamienia wykonuje się badanie kontrolne jamy brzusznej aby sprawdzić czy kamień się rozkruszył. 0 Witam, czy to nie jakaś pomyłka? Kamienie wielkości 1,4 mm i 1,6 mm?? Przecież to są kamienie, których nie widać ani na zdjęciu ani w USG. Jak więc mówić o PCNL. Jeśli są większe to kwalifikacja do PCNL zależy od wielu czynników - wielkości, liczby, kształtu, położenia, konsystencji kamieni, obecności innych nieprawidłowości dróg moczowych itp.. W Pani przypadku jest zbyt mało danych aby sądzić czy dyskwalifikacja była zasadna czy nie. Pozdrawiam RH 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy każdy kamień w nerce trzeba usuwać, jeśli wyleczy się stan zapalny? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Kamień w miedniczce nerki – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Jak usunąć złóg w nerce? – odpowiada Lek. Paweł Baljon Na czym polega zabieg laparoskopowego usunięcia kamice nerkowej? – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Jak wygląda rozbijanie kamieni nerkowych? – odpowiada Lek. Karol Gołębiewski Laserowe usunięcie kamieni z nerki – odpowiada Lek. Paweł Baljon Kamień w obu nerkach a kwalifikacja do leczenia farmakologicznego – odpowiada Dr n. med. Adam Markiewicz Czy możliwe jest, że małe kamienie nerkowe usuwają się samoistnie? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Modrzewski Metody leczenia kamieni nerkowych u osób po 80-tym roku życia – odpowiada Dr Ryszard Hanecki Czy kamica pęcherza moczowego oznacza, że kamienie są w samym pęcherzu? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Modrzewski artykuły

Oba badania wykonywane są użyciem kontrastu w celu wizualizacji budowy układu kielichowo-miedniczkowego nerki i moczowodu. Badanie bez kontrastu pokaże tylko wielkość kamienia i w przypadku tomografii pozwoli na ocenę jego rozległości w układzie zbiorczym nerki. W przypadku prawidłowej wydolności jedynej nerki ocenianej na podstawie

Zamieszczone przez się właśnie nad znieczuleniem podpajęczynkowym…za pierwszym razem przy cc miałam znieczulenie ogólne,ale wtedy tak musiało być z powodu zagrożenia ciąży,tym razem prawdopodobnie będzie wskazanie do cc stąd też moje rozmyślania o znieczuleniu…Możesz napisać coś więcej…tzn czy cokolwiek się czuje i jak to “wygląda” po kolei…To pewnie sprawa indywidualna i każda kobieta inaczej odczuwa,jednak poprzednio miałaś znieczulenie ogólne,tak jak ja, dlatego pytam… Mnie wkłucie nie bolało, a może byłam za bardzo zdenerwowana i trzęsąca się by to zauważyć. Jak tylko podali znieczulenie to od razu kazali się odpowiednio kłaść póki jeszcze miałam władzę w nogach. Potem tłumaczyli, że będę czuła tylko ucisk, a nie ból – tak faktycznie było, czułam jak mi w bebechach grzebali. Strasznie mi tam było zimno, cała się trzęsłam, nie mogłam tego opanować. Po wszystkim przełożyli mnie na normalne łóżko i leżałam dobę plackiem [dzięki forum wiedziałam, że nie należy głowy podnosić by uniknąć jej bólu – bo oczywiście tam nikt nie informuje o takich ‘drobiazgach’].Wiesz, ja miałam problemy w tej ciąży, od pewnego momentu bałam się, że W mi w brzuchu umrze, w niedzielę w nocy po całodniowej walce z bólem kolki nerkowej nie wytrzymałam i pojechałam do szpitala. Tam badania, w poniedziałek badania, wyniki brzydkie, całą noc z poniedziałku na wtorek przeleżałam na porodówce sama pod KTG, mała uciekała spod sondy – przestawałam ją słyszeć, rano decyzja o cięciu – byłam wymęczona bardziej psychicznie niż fizycznie. Potem Werka, która miała 1,9kg i by tylko spała a nie jadła – spadała mocno z wagi, ja robiąca kilometry po korytarzach do niej i siedząca na twardym krześle zgięta [dusząca ranę] – więcej ryczałam niż nie… to wszystko spowodowało, że poród i pobyt w szitalu są dla mnie koszmarem, może jaby wszystko było ok, to drucie cc bym odbierała jako przykry incydent [się rozpisałam – przepraszam] Zamieszczone przez ciapaw daleszej kolejności zaczęłam wymiotować, dostałam na uspokojenie jakies dragi. Ja nie wymiotowałam, ale torsje mną na stole targały, czułam żółć w gardle, też mi coś dali – to podobno normalne. Kręgosłup też mnie pobolewa, tylko nie wiem czy to od tego czy ze starości

Witam. Mam stwierdzona kamice nerkowa i dwukrotnie miałam usuwany kamien poprzez urs i założony cewnik dj . Najpierw w prawej nerce później po 3 miesiacach w lewej. Wszystko było dobrze do czasu.. W tym tyg po badaniu usg lekarz stwierdził że są małe zlogi w lewej nerce wielkości 3 mm i 4 mm około.… Dzień dobry.

Data aktualizacji: 19 września 2021 Jak wygląda gronkowiec skórny, który atakuje skórę człowieka? Ta bakteria, która się bardzo szybko rozprzestrzenia, skutkuje wywołaniem wielu chorób. Ale nie jest groźna dla każdego organizmu. W wielu przypadkach potrafi być nawet przez długi czas obojętna, czy wręcz uśpiona. Jakie są objawy gronkowca skórnego, jak go leczyć i jak diagnozować? Odpowiedzi na te pytania ułatwią rozpoznanie bakterii i podjęcie specjalistycznego leczenia. Wiele typów różnych drobnoustrojów znajduje się w organizmie ludzkim, wiele także w otaczającym środowisku. Ogromna rzesza ludzi jest nosicielem tej uciążliwej bakterii, jaką jest gronkowiec skórny, a nosiciele to nie chorzy. Niektórzy nawet przez całe życie nie wiedzą, że są właśnie nosicielami tej bakterii, ponieważ nie przysparza im żadnych dolegliwości. Ale zakażenie gronkowcem jest już problemem, wymagającym wyleczenia i działań, zapobiegających rozprzestrzenianiu tej choroby. Gronkowiec skórny Gronkowiec skórny, nazywany także Staphylococcus epidermidis, to bakteria znajdująca się na skórze człowieka. Pojawia się także na błonach śluzowych jamy ustnej i w drogach moczowo-płciowych. Ten rodzaj bakterii nie jest groźny dla zdrowego człowieka. Stanowi przecież element naturalnej flory bakteryjnej organizmu. Gronkowiec złocisty staje się groźny dla człowieka chorego, o obniżonej odporności i skłonności do infekcji. Każde osłabienie układu immunologicznego sprzyja uaktywnianiu tej bakterii. Wtedy stanowi ona dość poważne zagrożenie dla zdrowia. Bardzo często dużą zachorowalność na gronkowca odnotowuje się w szpitalach, które są skupiskiem ludzi chorych i osłabionych. Często wielu pracowników personelu medycznego jest nosicielami tej bakterii. Dla kogo bakteria ta jest niebezpieczna? Oto najbardziej narażone grupy chorych: osoby z chorobami serca, osoby z nowotworami, pacjenci po wszelkiego rodzaju urazach, chorzy po przeszczepach, pacjenci zaintubowani, pacjenci, którym wprowadzono do organizmu ciała obce (np. zastawki czy implanty), wcześniaki, osoby poddawane dializie nerek. Gronkowiec skórny, jak wskazuje jego nazwa, najczęściej pojawia się na skórze. Dość powszechnie występuje też na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła i nosa, a także atakuje drogi moczowo-płciowe. W niektórych przypadkach, gronkowca skórnego można znaleźć nawet w jelicie grubym. Często bakteria ta uaktywnia się u większości samych nosicieli. Główne przyczyny zakażenia to jedzenie przeterminowanej żywności lub niewłaściwie mrożonej. Ten rodzaj bakterii jest też bardzo łatwo przenoszony poprzez brudne ręce. Objawy gronkowca skórnego Objawy zakażenia gronkowcem skórnym widoczne są dopiero wtedy, gdy na skórze pojawiają się niepokojące zmiany. Ogólnie objawy tego zakażenia można podzielić na dwa podstawowe rodzaje – szpitalne i pozaszpitalne. W ramach tych dwóch kategorii medycyna rozróżnia wiele indywidualnych objawów zakażenia gronkowcem. Objawy szpitalne: zapalenie płuc, które charakteryzuje mocny kaszel i trudności w oddychaniu, zakrzepica krwi, a głównymi objawami są dreszcze i gorączka, a także często szybki i nierówny oddech, zakażenie rany w trakcie zabiegu chirurgicznego, objawiające się dużym zaczerwienieniem, bólem i nawet obrzękiem, zapalenie otrzewnej, zapalenie kości i szpiku. Objawy pozaszpitalne czyraki, jęczmienie, ropnie, liszajec, różne wykwity pod skórą, osłabienie, gorączka, ból w miejscach chorobowo zmienionych, zapalenie mieszków włosowych. Większość z tych objawów można zaobserwować u osób o obniżonej odporności. Słaby układ immunologiczny to idealne podłoże do rozwoju gronkowca skórnego. Bakteria wówczas przedostaje się do krwioobiegu i doprowadza do szerokiego zakażenia. Leczenie gronkowca skórnego Leczenie gronkowca skórnego polega przede wszystkim na zastosowaniu antybiotyków. Niestety, ten rodzaj gronkowca lekarze często określają jako gronkowiec lekoodporny. Medycyna wykryła w tej bakterii ponad 60 genów, które mogą wywoływać choroby, nawet śmiertelne. Dlatego też niekiedy trudno „wcelować” odpowiedni antybiotyk. Gronkowiec skórny jest przede wszystkim stworzony z biofilmów czyli zbiorowiska mikroorganizmów, zdolnych do pełnienia różnych funkcji. To pozwala bakterii gronkowca dobrze funkcjonować nawet w takich warunkach, w których pojedyncze bakterie nie mogłyby przeżyć. W przypadkach zakażenie gronkowcem o wysokiej odporności, najczęściej stosowane antybiotyki to glikopeptydy, teikoplanina i wankomycyna. Dość duże znaczenie w leczeniu tego typu bakterii ma wzmacnianie odporności chorego. Dlatego warto zwrócić baczną uwagę na dietę, więcej spać i odpoczywać, a także zrezygnować z używek (kawa, papierosy czy alkohol). Lekarze często zalecają stosowanie odpowiednich maści. Gronkowiec skórny – leczenie domowe Pozytywne efekty przynosi równoległe stosowanie dwóch metod leczenia – medycznego (specjalistycznego) i domowego (naturalnego). Warto stosować okłady z ciepłej wody, które oczyszczają rany z ropy. Olejek z drzewa herbacianego ma silne działanie przeciwdrobnoustrojowe i sprawdza się w leczeniu zakażonych miejsc na skórze. Z kolei papka z kurkumy ma silne działanie antybakteryjne. Ogromne właściwości przeciwzapalne i przeciwświądowe posiada miód manuka. Okłady z tego rodzaju miodu skutecznie leczą zmienione chorobowo miejsca i silnie działają nawet na najbardziej odporne szczepy tej bakterii. Naturalnym antybiotykiem jest także ocet jabłkowy, który usuwa toksyny. Domowe sposoby to nie tylko robienie okładów czy nakładanie papek na rany. Skuteczne rezultaty przynoszą inhalacje, na przykład ze startej cebuli, dwa razy dziennie przez tydzień. Duże właściwości lecznicze posiada także sok z brzozy, a zawarta w nim betulina ma mocne właściwości przeciwbakteryjne. Gronkowiec skórny – jakie badania? Tylko właściwa diagnoza i prawidłowe badania mogą wskazać odpowiednie leczenie i ochronę przed niepotrzebnymi powikłaniami. Lekarze przede wszystkim zlecają przeprowadzenie badania laboratoryjnego krwi i moczu. Pobierają także wymaz z miejsc na skórze, dotkniętych bakterią. Bardzo często w przypadku gronkowca skórnego pobierane są również wymazy z nosa. Wszystkie pobrane próbki zakażonych tkanek są diagnozowane pod kątem obecności tego typu bakterii. Wyniki badań są już dostępne po 3-5 dniach. Wszystkie wymazy ze skóry nazywane są badaniami przesiewowymi. Aby dawały jak najbardziej prawdziwy wynik, powinny być pobierane w przypadku świeżych zmian skórnych. Zawsze należy pamiętać, aby 4 godziny przed wymazem nie stosować na to miejsce żadnych maści czy środków dezynfekujących. Nieodzownym elementem diagnozowania i leczenia gronkowca skórnego jest przeprowadzenie wymazu z gardła. To badanie ma celu określenie antybiogramu, który decyduje, jaki antybiotyk włączyć do leczenia. Wszystkie badania mają przede wszystkim za zadanie ustalenie, jaki rodzaj bakterii zaatakował organizm i jak dobrać właściwe oraz skuteczne leki. Czytaj też: Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Ból jest ostry, niekiedy kurczowy (na przemian nasila się i łagodnieje), umiejscowiony w okolicy nerki, jeżeli kamień jest wysoko. Ból zlokalizowany jest w dole brzucha, jeżeli złóg jest blisko pęcherza. Często ból promieniuje do pachwiny po tej samej stronie. Może występować uczucie parcia na pęcherz. Jeżeli kamień nie jest

Nerki są kluczowym narządem dla utrzymania równowagi organizmu. Oprócz przemiany i wydalania produktów aminokwasów, uczestniczą w wielu innych procesach jak: utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej, odpowiednich poziomów jonów we krwi, produkcji hormonów, a także utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi. Są ważnym narządem uczestniczącym w powstawaniu erytrocytów tzw. czerwonych ciałek krwi. Bez nerek nie można żyć, ludzie w ciągu lat nauczyli się zastępować ich funkcje dializami hemodializami i dializami otrzewnowymi. U części chorych na cierpiących z powodu ciężkiej choroby nerek dokonuje się transplantacji narządu co umożliwia na usuniecie większości objawów schyłkowej niewydolności nerek. Choroby tego narządu stanowią dużą grupę, a ich diagnostyka i leczenie stanowi wyzwanie. Spis treści: Choroby nerek – objawy Jakie badania na nerki? Jak zapobiegać chorobom nerek? Choroby nerek – objawy Objawy chorób nerek są różnorodne i mogą naprowadzić lekarzy na prawidłową identyfikację problemu. Niestety choroby nerek najczęściej wywołują objawy dopiero w okresie ostatnich stadiów zaawansowania choroby. Bardzo często w początkowej swojej fazie sa bezobjawowe. Najczęstszym problemem z którym pacjenci zgłaszają się do lekarza jest ból. W przypadku chorób nerek ból może znajdować się w okolicy lędźwiowej (np. odmiedniczkowe zapalenie nerek, kamica nerkowa), może promieniować do pachwiny, wargi sromowej lub jądra (ból kolkowy mogący świadczyć o kamicy nerkowej). Ważnymi objawami są w oddawaniu moczu - na przykład dysuria (bolesne oddawanie moczu), uczucie palenia w cewce moczowej lub ciągłe parcie na mocz (świadczące o zakażeniu układu moczowego). Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą też dotyczyć jego ilości – skąpomocz (niewielka ilość oddawanego moczu poniżej 400ml u pacjentów odwodnionych ale także w ostrej i przewlekłej niewydolność nerek), bezmocz (zupełny brak moczu lub oddawanie moczu w ilości nie przekraczającej 100 ml w przewlekłej i ostrej niewydolności nerek ale także w przypadku pełnego zamknięcia dróg moczowych), wielomocz (zwiększona ilość oddawanego moczu powyżej 2500ml). Innymi objawami mogą być: częstomocz (oddawanie moczu ponad 8 razy dziennie), nietrzymanie moczu, nyktruia (czyli oddawanie moczu w nocy towarzyszące chorobom układu krążenia, przerostowi gruczołu krokowego u mężczyzn czy przewlekłej niewydolności nerek). Do innych objawów mogą należeć obrzęki (spowodowane przewodnieniem, nadmierną utratą albumin przez uszkodzone kłębuszki czy współistniejącą niewydolnością krążenia). Ważnymi objawami chorób układu moczowego są krwiomocz - czerwone zabarwienie moczu związane z dużą ilością czerwonych krwinek w moczu i białkomocz powodujący pienienie się moczu podczas mikcji (oddawania moczu). Nieocenianym objawem chorób nerek jest nadciśnienie tętnicze które może być zarówno przyczyną chorób nerek- tak zwana nefropatia nadciśnieniowa czyli uszkodzenie nerek przez trwające wiele lat nadciśnienie tętnicze. Jednocześnie choroba nerek może objawiać się wystąpieniem trudnego do leczenia nadciśnienia tętniczego. Dodatkowo nieleczone nadciśnienie tętnicze bardzo mocno negatywnie wpływa na uszkodzone nerki powodując przyspieszony postęp przewlekłej choroby nerek. W przypadku wystąpienia ciężkiego uszkodzenia nerek oprócz wspomnianych objawów pojawić się mogą objawy ogólnoustrojowe : ze strony centralnego układu nerwowego; osłabienie, apatia, zaburzenia snu drgawki a w skrajnych przypadkach śpiączka zaburzenia widzenia •ze strony obwodowego układu nerwowego: parestezje zespól niespokojnych nóg, krucze mięśniowe ze strony przewodu pokarmowego; zaburzenia łaknienie i jadłowstręt, wymioty, uporczywa czkawka, nieprzyjemny zapach z ust ze strony skóry ; suchość skóry, świąd i związane z nim zadrapania, wybroczyny ze strony układu krwiotwórczego; niedokrwistość i zmniejszona ilość płytek krwi Jakie badania na nerki? Podstawowymi badaniami pozwalającymi;na potwierdzenie lub wykluczenie choroby nerek są proste badania laboratoryjne takie jak badanie ogólne moczu wraz z osadem, poziom kreatyniny we krwi wraz z wyliczanym współczynnikiem filtracji nerkowej - GFR . W badaniu ogólnym moczu oceniane są: ciężar właściwy, jego odczyn tzw pH. Ocenia się zawartość białka moczu (obecność białka w moczu jest objawem niepokojącym i świadczy o zakażeniu układu moczowego, o uszkodzeniu nerek lub ciężkich chorobach ogólnoustrojowych). Kolejnym ważnym badaniem jest stwierdzenie obecności glukozy w moczu. W prawidłowej próbce moczu nie stwierdza się glukozy, która w moczu pojawia się w przypadku cukrzycy, w przypadku stosowania niektórych leków oraz w przypadku rzadkich chorób wrodzonych. Określa się ilość leukocytów i erytrocytów, w prawidłowym moczu stwierdza się do 5 erytrocytów i 1-2 leukocytów. Zwiększona ilość krwinek czerwonych i białych w moczu może być związana z zakażeniem układu moczowego i nerek, chorobami dotyczącymi kłębuszków nerkowych, kamica nerkową a także np. może wystąpić w zaburzeniach krzepnięcia. Podczas badania osadu moczu ponadto określa się obecność wałeczków moczowych lub kryształów, te drugie są istotne w przypadku objawów kamicy nerkowej. Badanie poziomu kreatyniny pozwala na określenie wskaźnika filtracji nerkowej GFR który mówi o stopniu zaawansowania choroby nerek. Przyjmuje się ze wskaźnik powyżej 60ml/min/1,73m2 świadczy o prawidłowej funkcji nerek, GFR poniżej 30ml/min/1,73m2 świadczy o ciężkiej niewydolności nerek a wskaźnik poniżej 10ml/min/1,73m2 o konieczności rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego dializami. W przypadku precyzyjnej diagnostyki chorób nerek wykonuje się szeroki panel badań morfologicznych, biochemicznych, immunologicznych i bakteriologicznych które pozwalają na precyzyjne postawienie rozpoznania. W uzupełnieniu do badań laboratoryjnych wykonuje się badania obrazowe wśród których najważniejszym jest badanie ultrasonograficzne. Pozwala ono na zobrazowanie wielkości i morfologii nerek, uwidocznienie zmian w nerkach takich jak guzy torbiele wady rozwojowe oraz obecność złogów( kamieni nerkowych). Wreszcie pozwala na ujawnienie zaburzeń związanych z nieprawidłowym odpływem moczu- poszerzenie miedniczek nerkowych czy też moczowodów. Jest to badanie dostępne, bezpieczne i praktycznie nie posiadające przeciwskazań. W zależności od potrzeb może być uzupełnione przez badanie przepływów w naczyniach nerkowych. Jest ono nieodzowne podczas wykonywania niektórych procedur zabiegowych ( biopsje, zakładanie przetoki moczowej. Pozostałe badania obrazowe taki jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badania czynnościowe układu moczowego mają swoje zastosowanie w przypadku dokładnej diagnostyki chorób nerek i układu moczowego. Jak zapobiegać chorobom nerek? Aby zapobiegać chorobom nerek należy po prostu o nerki dbać. Szeroko pojęta profilaktyka chorób nerek i układu moczowego jest związana z zdrowym stylem życia i odżywiania się. Należy stosować dietę zgodną z opublikowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) piramidą zdrowego żywienia i stylu życia. Dbać o odpowiednią ilość snu i aktywności fizycznej. Należy spożywać odpowiednie ilości płynów, oddawać regularnie mocz (wstrzymywanie moczu sprzyja rozwijaniu się drobnoustrojów i wstępowania zakażenia przez moczowody do nerek), leczyć zakażenia układu moczowego niższych pięter. Pacjenci powinni dobrze kontrolować swoje choroby podstawowe - nadciśnienie tętnicze czy cukrzycę oraz zaprzestać paleniu papierosów czy nadmiernego spożywaniu alkoholu. Powinno się ograniczać używanie leków przeciwbólowych (szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych), gdyż mogą one prowadzić do śródmiąższowego zapalenia nerek. Powinno się dążyć do utrzymania prawidłowej masy ciała i stosowania różnorodnej diety bogatej w świeże warzywa i owoce (nie obfitującej w białka czy sól). Należy unikać cukrów prostych, żywności słodzonej syropem glukozowo-fruktozowym, wysoko przetworzonej żywności, posiłków typu fast food. Wskazanym jest ograniczenie ilości spożywanej soli do około 5g/d czyli płaskiej łyżeczki na dobę. Zalecana jest też regularna aktywność fizyczna, co najmniej 180 minut w tygodniu. Źródła: 1. Choroby nerek, Interna Szczeklina 2017. 2. Prevention of chronić kidney diseases. NHS 3. Standardy postępowania w rozpoznaniu i leczeniu chorób nerek Bolesław Rutkowski Stanisław Czekalski 2001

. 207 252 356 61 384 157 77 633

jak wyglada sonda w nerce